χώρους και λιγότερα ρούχα. Αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει περισσότεροι ιστοί εκτεθειμένοι στη μεγαλύτερη αιτία
δερματικής βλάβης και καρκίνου, την υπεριώδη ακτινοβολία.
Παρά τις ενημερωτικές εκστρατείες, τα αντιηλιακά και, σε μικρότερο βαθμό, τα ηλιοπροστατευτικά ρούχα, εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να εκτίθενται σε δόσεις ηλιακής ακτινοβολίας υψηλότερες από αυτές που απαιτούνται για τη διατήρηση της υγείας _ όχι μόνο το καλοκαίρι, αλλά καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, χάρη στα σολάριουμ.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», η αποτυχία αυτή δεν οφείλεται μόνο στη βαθιά ριζωμένη αντίληψη πως όταν είμαστε μαυρισμένοι δείχνουμε καλύτερα, δηλαδή πιο υγιείς, ίσως και πιο αδύνατοι, αλλά κ σε μια θεωρία που τελευταία αποκτά ισχυρή επιστημονική βάση: η έκθεση του δέρματος στον ήλιο έχει εθιστικές ιδιότητες.
Όπως με το αλκοόλ, έτσι και εδώ αυτό δεν σημαίνει πως όποιος εκτίθεται στον ήλιο θα αποκτήσει εθισμό στο μαύρισμα. Οι εθισμένοι όμως είναι τόσο πολλοί _ ένας στους πέντε φοιτητές, ίσως οι μισοί από όσους πηγαίνουν καθημερινά στην παραλία και 70% όσων χρησιμοποιούν μεθόδους μαυρίσματος σε εσωτερικούς χώρους _ ώστε πλέον έχει δημιουργηθεί μια νέα παθολογική οντότητα: ο εθισμός στο μαύρισμα.
Τον εθισμό αυτό περιέγραψε πρώτη φορά πριν από 5 χρόνια ένας δερματολόγος από τον Ιατρικό Κλάδο του Πανεπιστημίου του Τέξας, ο δρ Ρίτσαρντ. Φ. Βάγκνερ, λέγοντας ότι οι μισοί από τους ντόπιους λουόμενους πληρούσαν τα ψυχιατρικά κριτήρια για «διαταραχή κατάχρησης ουσιών». Σε νέα έκθεση που δημοσιεύεται στην αμερικανική «Επιθεώρηση του Ιδρύματος Καρκίνου του Δέρματος», οι δόκτορες Ρόμπιν Λ. Χόρνουνγκ και Σολμάζ Πουρσάταρ από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, τονίζουν ότι «η συνεχής, επί τούτου έκθεση σε ένα γνωστό καρκινογόνο παράγοντα υποδηλώνει ότι η λαχτάρα για μαύρισμα άγεται από παράγοντες ανεξάρτητους από τη γνώση ή την έλλειψή της».
Μολονότι οι περισσότεροι υποστηρίζουν πως το ισχυρότερο κίνητρό τους για να μαυρίζουν είναι η δελεαστική εικόνα του μαυρισμένου κορμιού, οι δύο επιστήμονες επισημαίνουν πως «πολλοί αναφέρουν (ως κίνητρα) τη βελτίωση της ψυχικής διάθεσης, τη χαλάρωση και την κοινωνικοποίηση». Πολλοί πιστεύουν ότι το μαύρισμα δρα προστατευτικά εμποδίζοντας την επιβλαβή επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας. Η αλήθεια είναι πως το μαύρισμα αντιπροσωπεύει τις δερματικές βλάβες. Ακόμα και η βραχεία έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία μπορεί να προκαλέσει μεταλλαγές στο DNA των δερματικών κυττάρων. Η συσσώρευση αρκετών τέτοιων μεταλλαγών στο πέρασμα του χρόνου, μπορεί τελικά να οδηγήσει σε καρκίνο.
«Καθώς μεγαλώνουμε, ο αριθμός των μεταλλαγών αυξάνεται και η ανοσία μας εξασθενεί», εξηγεί ο δρ Βάγκνερ, ο οποίος προσθέτει πως αυτός ο συνδυασμός αυξάνει σοβαρά τις πιθανότητες να εκδηλωθεί δερματικός καρκίνος. Ακόμα και όσοι αποφύγουν τον καρκίνο, θα παρουσιάσουν τελικά τις γηραντικές συνέπειες του επαναλαμβανόμενου μαυρίσματος: χαλαρό, γεμάτο ρυτίδες σαν πετσί δέρμα που μπορεί να τους κάνει να φαίνονται δεκαετίες μεγαλύτεροι από όσο είναι στ' αλήθεια.
Συνοψίζοντας τα διαρκώς αυξανόμενα στοιχεία για τις εθιστικές ιδιότητες της υπεριώδους ακτινοβολίας, η δρ Χόρνουνγκ δήλωσε ότι όσοι μαυρίζουν συστηματικά επιδεικνύουν συμπτώματα εξάρτησης τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Οπως συμβαίνει με το κάπνισμα και την υπερκατανάλωση αλκοόλ που «συχνά συνεχίζονται, παρά την επίγνωση των κινδύνων τους», είπε, «έτσι και η εκπαίδευση για τους κινδύνους του μαυρίσματος μοιάζει να πέφτει στο κενό».
«Είναι σαφές», συνέχισε, «πως κάτι άλλο άγει αυτή τη συμπεριφορά και για πολλούς ανθρώπους αυτό το κάτι μοιάζει να είναι ένας εθισμός».
Στη μελέτη του δρος Βάγκνερ, η οποία δημοσιεύθηκε το 2005 στην επιθεώρηση «Archives of Dermatology», 53% των εθελοντών που συμμετείχαν πληρούσε τα ψυχιατρικά κριτήρια του εθισμού σε ουσίες. Το συμπέρασμα της μελέτης ήταν πως «όσοι χρονίως και συστηματικά εκθέτουν τον εαυτό τους σε υπεριώδη ακτινοβολία για να μαυρίσουν, μπορεί να πάσχουν από τη νέου τύπου διαταραχή κατάχρησης υπεριώδους ακτινοβολίας».
Μεταγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως όταν οι πάσχοντες μαυρίζουν, ο εγκέφαλός τους παράγει ορισμένες ουσίες (ενδορφίνες) οι οποίες τους προκαλούν αίσθημα ικανοποίησης, κάτι που συμβαίνει με όλους τους άλλους εθισμούς.
Το «τοξικό» σολάριουμ
Μελέτη του δρος Στίβεν Ρ. Φέλντμαν από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Wake Forest έδειξε πως οι λάτρεις των σολάριουμ εκδηλώνουν στερητικά συμπτώματα όταν παίρνουν το φάρμακο ναλτρεξόνη, ουσία που δεσμεύει τις ευχάριστες επιδράσεις των ναρκωτικών. Οπως έδειξε η μελέτη, όσοι εθελοντές έκαναν συστηματικά σολάριουμ για να μένουν μαυρισμένοι όλο τον χρόνο παρουσίαζαν συμπτώματα όπως ναυτία και τρέμουλο όταν έπαιρναν ναλτρεξόνη, η οποία δεσμεύει τις ενδορφίνες στον εγκέφαλο και έτσι το αίσθημα ικανοποίησης.
Οι δερματολόγοι ζητούν να τεθούν αυστηροί περιορισμοί στη χρήση των σολάριουμ, ιδίως να απαγορευθεί στους ανηλίκους. Επιπλέον, ζητούν να διδάσκονται από πολύ μικρή ηλικία τα παιδιά να χρησιμοποιούν καθημερινά άφθονο αντιηλιακό και να αποφεύγουν την υπερβολική έκθεση στον ήλιο, διότι ακόμα και το καλύτερο αντιηλιακό δεν μπορεί να προστατεύσει πλήρως από τις βλάβες που μπορεί να προκληθούν σε ανθρώπους που κάνουν με τις ώρες σολάριουμ ή ηλιοθεραπεία κάτω από τον μεσημβρινό ήλιο...
0 Response to " Είμαστε... εθισμένοι στο μαύρισμα! "
Δημοσίευση σχολίου